Vanmorgen op mijn gemakske wat familie gaan zoeken in het Felix archief. Was op zoek naar een aantal verdachte overlijdens in september 1892. Heb ik ze toch wel gevonden zeker:-)
Had een boek besteld uit het archief over de opgenomen patienten in het gasthuis van Borgerhout. (is uiteindelijk het Sint Erasmusziekenhuis geworden) De vriendelijke dame van het archief bekeek me heel verontschuldigend toen ik het ging ophalen, bleek een loodzwaar boek te zijn. Zo eentje dat minstens 30 kilo weegt en reuzegroot is. Ze heeft het met een karretje tot aan mijn bureau gebracht. Schitterend!!!! Ik kon het boek niet zittend inkijken, zo groot was het. En dan gaat mijn fantasie natuurlijk al helemaal op hol. Hoe hebben die administratieve mensen dat toen gedaan? Het was echt heel mooi geschreven, ook heel duidelijk. Ik zie die daar al zitten in hemdsmouwen, en een brilleke op de neus:-))
Soit, ik heb dus mijn familieleden gevonden. Eigenlijk heel triestig allemaal. Zijn gestorven aan cholera. Totaal ondenkbaar nu natuurlijk.
Maar ik ben aan het afdwalen, want de titel van dit blogje gaat over iets anders. Omdat het zo'n goei weer is, wou ik nog niet direct naar huis. Dus ik ben nog efkes langs de zoo geweest om mijn krantje te lezen naast de flamingo's. Veel kindjes in de zoo:-)
Maar toen ik dan toch maar eens naar huis wou, zie ik immens veel mensen staan aan de halte van de tram op het astridplein. Overal politie en loeiende sirenes van de brandweer. Tja, ik neem weer eens de tram, kan niet goed komen natuurlijk als je het verleden bekijkt:-)
Bleek een bomalarm te zijn in het hotel aan het astridplein, ben de naam even kwijt.
Ben dan maar te voet naar huis gegaan, op een half uurke was ik thuis. Toch flink van mij he:-))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten